Review: de tovenaar in mijn schuur

de tovenaar in mijn schuur

In de tovenaar in mijn schuur wordt ’s werelds grootste middeleeuwse tovenaar Merdijn wegens slecht gedrag verbannen naar de 21e eeuw. Wanneer de twaalfjarige Roos en Merdijn elkaar ontmoeten, ontstaat er een bijzondere vriendschap. Roos leert de tovenaar over de wonderen van de moderne wereld. Zo ontdekt Merdijn dat een toilet geen wastafel is en dat je je gezicht er NIET in moet wassen. In ruil hiervoor vraagt Roos hulp bij het winnen van de talentenjacht op haar school. 
Nu hoeft Roos hem alleen maar in de schuur te verstoppen zonder dat haar moeder het merkt. Alles komt goed! Toch..?

Het boek 

De tovenaar in mijn schuur is een lekker dik boek en speelt zich in twee tijden af. Je switcht heen en weer tussen de donkere middeleeuwen en de 21ste eeuw. Je maakt kennis met Merdijn de tovenaar die van het jaar 511 naar de 21ste eeuw geflitst wordt en zich (logisch) rot schrikt als hij iedereen met een heletoon ziet en in de lucht metalen adelaars ziet vliegen. Daarnaast leef je mee met Roos die het niet makkelijk heeft in het leven. Haar auditie voor de talentenjacht op school is gruwelijk mislukt en het filmpje is een dikke hit op YouTube. Samen beleven ze een groot avontuur om elkaar te helpen. 

Diepere thema’s

Ondanks dat De tovenaar in mijn schuur luchtig geschreven is, worden er ook diepgaande thema’s aangeraakt. De vader van Roos leeft niet meer en haar moeder wil niet meer over hem praten. Alle foto’s van hen als gelukkige gezin zijn weggegooid. Alleen wil Roos wel heel graag aan haar vader blijven denken en meer over hem te weten komen. Gelukkig krijgt ze hier gaandeweg het verhaal wel steeds meer zicht op. Op het eind blijken Merdijn en Roos meer met elkaar gemeen te hebben dan dat ze eerst dachten. Een ander thema is jezelf zijn, ongeacht wat anderen van je vinden. 

Mijn mening

In het begin moest ik erg wennen aan de schrijfstijl van Simon Farnaby. Zinnen als “ik moet helaas meedelen, lieve lezer, dat de combinatie van vals zingen, wilde hoge trappen en mislukte pirouettes het publiek eindelijk te veel werden.” maakten mij niet enthousiast over De tovenaar in mijn schuur. Ik besloot toch door te zetten. Ik wil ten slotte ook dat mijn leerlingen een boek een kans geven. Gelukkig maar, want na een aantal hoofdstukken kreeg ik toch de smaak te pakken en las ik het boek in een weekend uit. Ik ga niet alles verklappen, maar er zitten een aantal bijzondere wendingen in het boek. 

Hartelijk dank Uitgeverij Billy Bones voor het toezenden van dit hilarische boek! #samenwerking

Geef een reactie

Om je de beste ervaring te kunnen geven maken wij gebruik van Cookies. Door het gebruiken van onze website ga je hier automatisch mee akkoord. Wil je meer informatie? Klik dan hier.