In principe hebben we schoolregels. Iedereen zit aan een tafel, doet mee met de lessen en volgt onderwijs tussen pakweg half negen en twee uur. Maar dat kunnen sommige leerlingen niet. Of ze kunnen het nóg niet. Vastgelopen op een andere school of qua lesstof het plafond al grotendeels hebben bereikt. Emotionele instabiliteit door vanalles en nog wat of juist een ellendige situatie thuis. Wij bieden ze gelijke kansen door ongelijke behandeling. Daar waar de één nu nog een hele dag mag tekenen, daar wordt een ander er wat vaker voor een klus erop uit gestuurd. Daar waar de officiële afspraak is dat je netjes een time-out neemt als het in een les even niet lukt, daar zijn we trots op zelfbedachte alternatieven als een leerling wél goed wegloopt uit een conflictsituatie. Maar alles wordt besproken. En het meeste wordt ook uitgelegd aan klasgenoten, want uitzonderingen zorgen snel voor scheve gezichten. Maar de leerlingen weten heus wel dat ze niet voor hun zweetvoeten bij ons op school zitten. En dat ze allemaal iets anders lastig vinden. Maar ze weten en voelen ook dat wij altijd ons uiterste best voor hen doen. Want we willen ze allemaal laten groeien op hun eigen manier. En als dat betekent dat we even een sierpaard op een rolcontainer door de school moeten duwen, dan doen we dat! Zo zijn al onze leerlingen op zijn tijd sierpaarden en werkpaarden.